آدینه که می شود یادمان می اید که مردی از جنس باران می اید

مردی که وجودمان بسته به نگاه اوست

مردی که نگاهمان  منتظر نگار اوست

مردی که اگر رو برگرداند بر می گردیم

مردی که امانت فرداست

مردی که عزیز زهرا ست

مردی که سفیر محمد(ص) و عزیز حسین(ع) است

مردی که نگین زمین و ندای آسمان است

مردی که ایه ی بلند ولایت و حدیث  روشن بینش است

مردی که گل سر سبد افرینش است

اری ، او می اید 

او که منتظر رخصت و ما  که منتظر روئت.

وقتی هوا ابر میشه می ایی

وقتی زمین سبز میشه می ایی

وقتی دلا قاب میشه می ایی

وقتی گلها باز میشه می ایی

وقتی صدا  صاف میشه می ایی

وقتی قلم ماه میشه می ایی

وقتی قدم راه میشه می ایی

وقتی عمل ناز میشه می ایی

وقتی نگاه زیبا میشه می ایی

وقتی شبا احیا میشه می ایی

وقتی دلم دریا میشه می ایی

وقتی خدا پیدا میشه می ایی

چرا باران نمی بارد

چرا غم بر نمی خیزد

چرا اشکم نمی آید

چرا گلها پرا کنده است

چرا آدم سر افکنده است

چرا دشمن شبیخون است

چرا زهرا دلش خون است

چرا حرمت نمی فهمند

چرا حیدر نمی جنگد

چرا زهرا نمی گرید

چرا فردا نمی اید

چرا صفدر تک و تنهاست

چرا سبطین عزادارند

چرا آدینه می اید

چرا اقا نمی اید.

التماس دعا

اللهم عجل لولیک الفرج

با تو اغاز می شوم

با نوای درد های عاشقیت فریاد می کنم

لحظه های تحمل میخ های شقاوت وبد دلی را با تو نام می برم

تو حدیث سکوت بلند تاریخی

تو نماد صبر و نمازی

تو تمام نذر و نیازی

تو بهانه بودنی

تو شهیده ی کوثری

تو عزای ماه محرمی

تو غدیری

تو مادری

تو کتاب یک مکتبی

تو فدای یک همسری

تو دعا بکن که بیاید

تو اشاره کن که نگارم

ان  عزیز ما همه  عالم

که تحملش سر اید

تو بگو که او بیاید

دوباره اغاز می شوم 

همیشه عشق پایان همه دردهاست

پس ای مهربانم عاشقانه هایم را بپذیر

بر من ببخشا اگر غم ها و دردهای روزهای رفته را به پای تو نوشتم

با ببخشش بی انتهایت قلب شکسته ام را مرهم باش

بگذار دردهایم خجل شوند

بگذار دوباره اغاز شوم.

ای نگار من

چگونه عاشقم کردی که من نفهمیدم!

با کدامین نگاه ...

یا نه اصلا بگو اولین نوازشت را کی بر قلب خسته ام نواختی !

این همه مهربانی را از کدام  دریای بیکران اندوختی !

تو روح و جسمم را با نگاهت بهاری کردی

همانطور که زمین با امدن بهار دگرگون می گردد

می دانم که لحظه ای نگاهت را بر نمی گردانب

مهربانم

مرا لحظه ال و آنی به نوایی میهمان کن

بگذار رنگ محبتت روزهایم را رنگی کند

به انتظارت می مانم

بیا

از برای روزهای بهار می نویسم

بهاری که با حضور تو رنگ سبز را بر تن می کند

رنگی که بهار با ان هر سال نو عروس می شود

روزهایی که حتی بارانهای بهاری دلگیر نیستند

گویی ابرها از سر شوق دیدن بهار است که اشک می ریزند

روزهایی که تمام دلتنگی هایم با یک نفس عمیق بهاری تمام می شود

روزی که همه  تمام زیباییها را خواهند دید

دلهره دیدن این روزها بی طاقتم  کرده

و ساعت ها گویی کش می ایند و ثانیه ها عبور نمی کنند

و دستانم رو به اسمان ....که می اید

و عطر حضورش در سینه ها جاری می شود

و من هنوز که هنوز است منتظرم

انتظار زیادی ندارم

می خواهم چشم در چشم بهاری ات شوم و ....

و خواهی دید که وجودم لبریز شوق دیدار است

برای ان لحظه بی تردید می مانم

بهار می اید و از این خزان غم زده و مه الود

که احاطه ام نموده رها خواهم شد

اری ! بهار می اید با افسون سبزی که ایجاز باران را با خود دارد

و تمام ارزوهایم که سالها زیر برف هجران یخ زده بود

جوانه خواهد زد.

بهار می اید و با اولین قطره باران بهاری 

دنیا انگشت به دهان می ماند معجزه ای بر پاست.

اری می اید و 

من قصه حتمی باران بهاریو ترانه شکفتن را باور دارم

من نوازش نسیم بهار و نگاه گرم حضور را مشاقم

بهار زیبایم بیا و فصل زمسان انتظار را ورق بزن. 

مهربانا 

تمام غصه هایم را با یک نگاه عاشقانه ات بر باد می دهم

گرمی آغوشت را با قبول اجابتم باز من بچشان

هنوز انتظار در میان رگهای این درخت جریان دارد

شفیع خطاهایم باش و باز نگاه مهربانت را از من بر مگردان

من عاشقانه  همیشه می خوانمت 

جمعه ها بهانه ای بیش نیست

ترانه صبح و شامم باش

جانم بقربانت بیا

بی تو در این سر زمین با سر زمینم

اندکی بر من بتاب ای اخرینم

تو نتابی خسته ای چون کمترینم

نیم نگاهی بر دلم شاه زمینم

بی تو دریای غم است قلب حزینم

چشم براه مقدمت ماهت ببینم

تو بیایی خرم است این سرزمینم

جان به قربانت بیا بد جوری گیرم