تو گل صد برگی،تو برام لبخندی

تو کلید خانه ،تو چو شمع ، پروانه

تو چراغ خانه ،به سخن خاموشی

به عمل می کوشی،تو لب خندانی

تو دل دریایی، تو پدر می مانی

من تو را رنجاندم، تو برام می مانی

من تورا نالاندم، تو مرا خواباندی

تو گل شادابی، تا ابد می مانی

تو برام فردایی، تو همین حالایی

تو در ان  گرماها ، تو در ان سرمایی

تو به فکر ماها به دل و جان بودی

من همش می خوانم، با دل تنهایی

تو حدیث راهی ،  تو چقدر  بابایی ؟!