ما منتظر حجت حق در رمضانیم

ما شاهد ظلم و ستم جور زمانیم

سازمان ملل مسخره کرده بشریت

ما منتظریم تا برسد منجی امر احدیت

شیطان بزرگ دشمن ما دشمن دین است

ای منتظران جحت حق منجی دین است

و در این ماه رهایی

سر سفره اللهی

با صفا و با محبت

بی ریا و با سخاوت

دریای رحیم و رحمت

بر ماها یک ذره همت

توبه و دوباره رفتن

سر سجاده نشستن

از خدا دوباره خواستن

دست ز آلودگی شستن

ای خدای انس و جانم

منم آن یک دست بسته

بر درت توبه نشسته

با امید و خوف و خسته

تو مرا رها و تنها

نگذاری دل شکسته

به امید تو امیرم

بی پناه تو اسیرم

ای تمام هستی من

بی نگاه تو می میرم

ما همه مست حضور

بی صبر ولی  سحر می جوییم

بی سعی فقط صفا میخواهیم

جمعه ها تشنه ی آب عرفات

همتی کن به جانش صلوات

او منتظر  ماست ولی

 کاهلی در دل ماهاست

او کعبه  و ما دور و بر او

با دل برویم در حرم او

جمعه من

سلام

ای شاهد شگفتی و روز دلبرم

با پای عاشقی ام با تو طلوع میکنم

تو با من باش

من مشتاق روی دلبرم

ای افتابی ترین نهایت ارزو

 دلم در امتداد نگاه تو روشن است

 عنایتی بنما

در همین دمادم حضورت

رخ بگشا و ظهور کن

در ضیافت تولدت

خاک در شکوه جنبشی دگر

رخت زرد خویشرا درید

و تکان تازه ای به خویش داد

هم بدین سبب به رود زد

تا غبار تاخت ستمگران دهر را

در گذار آب شستشو دهد

انتظار سهم ماست

اعتراض نیز

ما ظهور نور را به انتظار

با طلوع هر سپیده آه می کشیم

ای دلیل جنبش زمین قسم به فجر

تا تولد بهار عدل در جهان

ظالمان دهر را به دار می کشیم

گوش را به نبض تند خاک می دهیم

گام عادلی بزرگ را

منتظر شماره می کند

در بهار اعتراف سبز باغ را شنیده ام که می شکفت

اذن رویش بهار را تو داده ای

باور گلی به ذهن ساقه های سبز

لیک خود چو غنچه ای صبور

بسته مانده ای

رسم غنچه نیست بسته ماندن

غنچه های نرگس این زمان

به ناز باز می شوند

ما ظهور عطر را از غنچه تا به گل شدن

انتظار می کشیم

خاک تشنه است و ما از این کویر

خندقی به سمت جویبار می کشیم

یک چپر میان ماست

پشت آن چپر که تا خداست

 با فرشته ها به گفتگو نشسته ای

آفتاب

از جبین پاک تو طلوع می کند

در فضای پاک چشم روشنت

محو می شود غروب می کند

ایستاده ای بلند

روشنان ماهتاب را نظاره می کنی

با تو آسمان تولدی دوباره یافت

پیشوای کاروان عشق!

کاروان حماسه می سراید

انتظار سهم ماست

اعتراض نیز

منجیا یقین تو نیز منتظر

چشم بر اشاره ی خدا نشسته ای

شاعر : سلمان هراتی

در عهد ادینه ها

آدینه عاشقی

همین نزدیکی ست

و در انتظار صفای ظهورت

به تمنا نشسته ایم

تا سرای تشنه زندگی

سیراب شود

و کسی می آید

جاده  ها گل باران 

تک سواری در راه

قلب ها سرد و غروب

بچه ها آواره

چهره ها جوراجور

دل من می گیرد

و

 در این روز هزار رنگ و فریب

شب چقدر نورانی ست

گل  من بیدار است

اندکی عشق سحر سبحانی ست

به یقین می اید

جمعه فردایی

یک دل دریایی

 و می رسد

روز تجلی اعظم

روز منت خدای بر آدم

روز گزینش رحمت خاتم

آغاز راه روشن آزادی

طلوع تابنده خورشید

شکوه هدایت

عدالت پاینده

روز بشارت و انذار

روز ظهور یک ایمان

 روز شروع یک آخر

نوید منجی عالم

مبعث بهانه خلقت

روز خدای ما و محمد(ص)

باران غبطه می خورد

وقتی

 راز دلتنگی ام را

سر شار گریه میکنم!

زیباتر از باران  بهاری را در

انتظار نشسته ام

بی تردید

مجنون تر می شوم

وقتی که معشوقم

چهره می گشاید و گیسو

می پراکند.